|
|
|
|
Typ Audace (DDG)
| opis | dane taktyczno-techniczne | rysunki | lista okrętów |
ostatnia aktualizacja: 19.06.2004 r.
|
|
OPIS:
|
|
Niszczyciele typu Audace powstały w oparciu o poprzednie niszczyciele rakietowe typu Impetuoso i Impavido, które były pierwszymi opracowanymi i zbudowanymi we Włoszech okrętami tej klasy po drugiej wojnie światowej. Na Typ Impetuso zamówienie zostało złożone w 1950 roku, natomiast dwie jednostki typu Impavido zostały oddane do służby w 1957 i 1959 roku. W porównaniu za swoimi pierwowzorami dwie jednostki typu Audace były większe, miały udoskonalone systemy elektroniczne i uzbrojenia, a także posiadały lądowisko dla śmigłowców.
Jednostki MM Audace (D 551) i MM Ardito (D 550) zostały zaprojektowane tak, by były jak najlepiej przystosowane do warunków śródziemnomorskich. Założenie to zostało przez włoskich konstruktorów w pełni osiągnięte.
Niszczyciele typu Audance były jednymi z najsilniejszych włoskich okrętów, a ich głównym zadaniem była walka z okrętami podwodnymi. By wywiązać się z tych zadań na pokładzie stacjonowały 2 śmigłowce Agusta Bell AB 212, które miały do dyspozycji obszerny hangar i pokład lotniczy. Do zwalczania okrętów podwodnych niszczyciele wyposażone były także w torpedy firmy ATK (Alliant TechSystems) model Mk 46 Mod. 2 lub ich odpowiednik Whitehead A-244. Ich wyrzutnie 324 mm. model Mk 32 znajdowały się na głównym pokładzie na wysokości dwóch radarów Raytheon AN/SPG-51C. Początkowo typ Audace uzbrojony był także w torpedy Whitehead A-184, których dwie wyrzutnie 533 mm. model B-516 zainstalowano w pawęży. W późniejszym okresie wyrzutnie te zostały zdemontowane. Do lokalizacji nieprzyjacielskich okrętów podwodnych typ Audace używał holenderskiego hydrolokatora kadłubowego aktywnego CWE-610A.
Oryginalnie okręty MM Audace (D 551) i MM Ardito (D 550) wyposażone były w dwie armaty OTO Melara 127 mm. model Compact, które znajdowały się na dziobie. Pod koniec lat 80-tych XX wieku jednostki przeszły modernizację, podczas której w miejsce drugiej armaty OTO Melara 127 mm. model Compact zamontowano wyrzutnie Alenia Difesa, obecnie MBDA Albatros Mk 2 dla przeciwlotniczych rakiet Aspide. Pociski te otrzymują informacje o celu z radaru dozoru nawodnego i powietrznego Alenia Marconi Systems, obecnie MBDA MM/SPS-774 (RAN-10S), który znajduje się na masywnej przedniej nadbudówce.
Dodatkowo podczas modernizacji z końca lat 80-tych XX wieku na śródokręciu zamontowano 4 wyrzutnie dla przeciwokrętowych pocisków Alenia Difesa, obecnie MBDA Otomat-Teseo Mk 2.
Wszystkie wprowadzone na tych niszczycielach zmiany w znaczący sposób podniosły ich wartość bojową. Po modernizacji typ Audace stał się okrętem wielozadaniowym, przystosowanym nie tylko do walki z nieprzyjacielskimi okrętami podwodnymi. Również zasięg uzbrojenia okrętów uległ wyraźnej poprawie dzięki pociskom Otomat-Teseo Mk 2. Rakiety te są w stanie razić cele za horyzontem, a ich naprowadzaniem zajmuje się śmigłowiec Agusta Bell AB 212. Dodanie rakiet Aspide wzmocniło obronę przeciwlotniczą, którą wcześniej zapewniały tylko rakiety firmy Raytheon model RIM-66 Standard MR (SM-1MR). Wystrzeliwano je z wyrzutni Mk 13 Mod 4, która zainstalowana była na dachu przed hangarem dla śmigłowców. Kierowaniem tych rakiet zajmowały się 2 radary Raytheon AN/SPG-51C. Przeciwlotnicze uzbrojenie artyleryjskie składało się z czterech armat OTO Melara 76 mm. model Compact, które zostały zainstalowane na śródokręciu po dwie na każdej burcie.
Jak wszystkie włoskie jednostki typ Audace był bardzo szybki. Maksymalna prędkość wynosiła 34 węzły, które osiągano dzięki dwóm turbinom parowym o mocy 73000 KM. Maksymalny zasięg tych okrętów to 3000 Mm., który możliwy jest do osiągnięcia przy prędkości 20 węzłów.
Konstrukcja typu Audace była bardzo udana. Stworzyła ona podstawy do wybudowania jednostek typu Luigi Durand de la Penne, jednak z powodu długoletniej służby jednostki będą wycofane w 2005 roku jeżeli chodzi o "Ardito" i w 2006 roku "Audace". Typ Audace był ważnym elementem w Włoskiej Marynarki Wojennej wydatnie zwiększając jej siłę uderzeniową. Był również dowodem na to, że włoska flota nie pozostaje w tyle za siłami morskimi innych państw.
|
|
|
|