|
|
Okręty chińskie w wersji
Jianghu I:
Okręty chińskie w wersji
Jianghu II:
Okręty chińskie w wersji
Jianghu III:
Okręt chiński w wersji
Jianghu IV:
Okręty chińskie w wersji
Jianghu V:
Okręty w służbie egipskiej
(wersja Jianghu II):
Okręt w służbie Bangladeszu
(wersja Jianghu II):
Okręty tajlandzkie
(wersja Jianghu III):
|
W latach 60-tych XX wielu w Chinach rozpoczęto program budowy fregat obrony wybrzeża typu Jianghu, w chińskim oznaczeniu Typ 053. Głównym zadaniem tych okrętów miała być obrona przeciwlotnicza własnych jednostek nawodnych. W tym celu fregaty miały zostać wyposażone w pociski przeciwlotnicze, które w tym czasie opracowywane były przez chińskich inżynierów. Program budowy fregat Typu 053 miał ogromne opóźnienia w realizacji, które były spowodowane przedłużającymi się pracami nad rakietą przeciwlotniczą krótkiego zasięgu HQ-61 i armatą kalibru 100 mm. Ostatecznie w wyniku przeciągających się i nie mających końca prac nad rakietami przeciwlotniczymi i artylerią główną kalibru 100 mm., program budowy jednostek Typu 053 został zawieszony. Wówczas pojawiła się propozycja, by już zaprojektowany kadłub okrętów Typu 053 posłużył do budowy fregaty rakietowej z pociskami przeciwokrętowymi, której głównym zadaniem miała być walka z nieprzyjacielskimi siłami nawodnymi. Pomysł ten uzyskał akceptację, a nowe jednostki otrzymały oznaczenie Typ 053H (H: hai = morze), natomiast na Zachodzie określono je mianem typu Jianghu I.
Pierwszy okręt typu Jianghu I o nazwie "Xiamen", nad którym prace trwały od 1973 do 1975 roku, został wybudowany przez stocznię Hudong w Szanghaju. Początkowo wszystkie jednostki typu Jianghu I konstruowane były w tej stoczni i dopiero później w produkcję tych fregat zaangażowała się stocznia Jiangnan również z Szanghaju. Eksploatacja pierwszych okrętów Typu 053H wydawała się udana, gdyż już w 1978 roku rozpoczęła się budowa ulepszonej wersji, która w Chinach oznaczona jest jako Typ 053H1, natomiast na Zachodzie znana jest jako typ Jianghu II. Na podstawie fregat Typu 053H (Jianghu I) w tym samym czasie opracowana została również inna wersja Jianghu IV, która otrzymała oznaczenie Typ 053HT-H. Wszystkie fregaty w wersjach Jianghu I, Jianghu II i Jianghu IV wybudowane zostały w latach 1973 - 1988 przez stocznie Hudong i Jiangnan z Szanghaju.
Na kolejne zmiany i ulepszenia dokonane na jednostkach typoszeregu Jianghu trzeba było czekać do 1981 roku. Wówczas pojawiła się pierwsza propozycja, by unowocześnić fregaty Typu 053H1, na Zachodzie znane jako typ Jianghu II. W ten sposób zrodziła się kolejna wersja jednostek, która otrzymała oznaczenie Typ 053H2 i znana jest również jako typ Jianghu III. Kontrakt na budowę pierwszej jednostki z serii Jianghu III został podpisany między Chińską Marynarką Wojenną a CSSC (China State Shipbuilding Corporation) w listopadzie 1983 roku. Wykonawcą tych okrętów została stocznia Hudong w Szanghaju, a budowa pierwszej jednostki "Huangshi" rozpoczęła się w kwietniu 1984 roku. Wykonawcą tych okrętów została stocznia Hudong w Szanghaju, a budowa pierwszej jednostki "Huangshi" rozpoczęła się w kwietniu 1984 roku. Wodowanie tej fragaty nastąpiło w październiku 1985 roku, natomiast wejście do służby w grudniu roku 1986. Kolejne dwie jednostki "Wuhu" i "Zhoushan" zostały dostarczone flocie odpowiednio w lutym 1988 roku i w 1993 roku. Cała seria fregat Typu 053H2 zakończona został tylko na trzech jednostkach.
Kolejna i już ostatnia wersja fregat typoszeregu Jianghu w Chinach nosi oznaczenie Typ 053H1G, natomiast w kodzie zachodnim znana jest jako typ Jianghu V. Powstała ona na początku lat 90-tych XX wieku na podstawie fregat Typu 053H1 (Jianghu II). Łącznie w latach 1991 - 1994 w stoczni Huangpu w Guangzhou skonstruowanych zostało 6 jednostek z tej serii, które znalazły się w szeregach Chińskiej Marynarki Wojennej w latach 1993 - 1995.
Mnogość wersji jednostek typoszeregu Jianghu doprowadziła do tego, że okręty te są najliczniej reprezentowanym typem w całej Chińskiej Marynarce Wojennej. Wszystkie fregaty rozdzielone zostały między różne floty. Prawie wszystkie okręty w wersji Jianghu I wchodzą w skład Floty Wschodniej z bazą w Dalian. Jedynie jednostki "Maoming" i "Yibin" znalazły się w szeregach Floty Południowej z portem w Zhanjiang. We Flocie Południowej znajdują się także 4 jednostki w wersji Jianghu II, a są to "Shaoguan", "Anshun", "Zhaodong" i "Jishou". Ponad to przydzielono tam wszystkie okręty w wersji Jianghu V, w celu wzmocnienia stacjonujących w Zhanjiang sił, które odgrywają ważną rolę w napiętej sytuacji między Chinami a Tajwanem. Flota Wschodnia z bazą w Dalian, gdzie znajduje się prawie cała seria fregat w wersji Jianghu I i wszystkie jednostki w wersji Jianghu III, otrzymała także 2 okręty typu Jianghu II "Ningbo" i "Jinhua". Zdecydowanie najmniej licznie fregaty typoszeregu Jianghu reprezentowane są we Flocie Północnej z bazą w Yuchi. Służą tam jedynie dwie jednostki typu Jianghu II "Ningbo" i "Dandong" i jedyny reprezentant wersji Jianghu IV "Siping".
Okręty we wszystkich wersjach typoszeregu Jianghu powstały na tym samym kadłubie. Jest on bardzo mały, a jego długość całkowita wynosi 103,2 metra. Przy szerokości 10,8 metra daje to stosunek długości do szerokości około 1 : 10, co sprawia że konstruktorzy mieli mało przestrzeni do zagospodarowania. Niewielka ilość miejsca negatywnie odbiła się na załogach jednostek typoszeregu Jianghu i miała wpływ na morale oraz ogólne umiejętności bojowe chińskich marynarzy. Podobna sytuacja miała miejsce na wszystkich jednostkach znajdujących się w służbie w Chińskiej Marynarce Wojennej. Kiepskie warunki bytowe uległy poprawie w momencie opracowania najnowocześniejszej wersji Jianghu III. Przy projektowaniu Typu 053H2 szczególny nacisk położono właśnie na warunki życia, co sprawiło iż jednostki typu Jianghu III były pierwszymi okrętami w Chińskiej Marynarce Wojennej, które zostały wyposażone w uszczelnione kabiny z klimatyzacją i w system obrony przeciwatomowej, przeciwbiologicznej i przeciwchemicznej anti-NBC (Nuclear / Biological / Chemical). Załoga licząca 168 ludzi, w tym 30 oficerów, miała do dyspozycji 13 kabin dla marynarzy, 16 kabin dla oficerów, jedną kantynę i 4 pomieszczenia "rozrywkowe".
Standardowa wyporność kadłuba jednostek typoszeregu Jianghu wynosi 1425 ton. Zmiany wprowadzone na okrętach w wersjach Jianghu III i Jianghu V doprowadziły do zwiększenia tej liczby do 1565 ton. Wyporność pełna obu tych wersji również jest większa od wyporności, którą dysponują jednostki pierwszych wersji Jianghu I i Jianghu II. Wynosi ona 1960 ton w porównaniu z 1702 tonami. Wszystkie te liczby są stosunkowo niewielkie, co wyklucza cały typoszereg Jianghu z prowadzenia operacji na pełnym morzu. Jednostki skazane są na działania przybrzeżne tym bardziej, że nie posiadają rakietowego systemu przeciwlotniczego z prawdziwego zdarzenia.
Okręty Typu 053H, znane także jako typ Jianghu I, napędzane są przez dwie turbiny parowe o łącznej mocy 14000 KM. Jednostki te wyposażone są w 2 wały, na końcu których znajdują się pięciopłatowe śruby. Począwszy od fregat typu Jianghu II, jednostka napędowa projektowana była w układzie CODAD. Turbiny parowe zastąpione zostały dwoma silnikami diesla SEMT-Pielstick 12E390VA o łącznej mocy 16000 KM. Zwiększenie mocy systemu napędowego nie przełożyło się jednak na zwiększenie prędkości maksymalnej, która wynosi 26 węzłów. poruszając się z szybkością 15 węzłów, okręty wyposażone w silniki diesla są w stanie przepłynąć 4000 MM. Przy zwiększeniu tej szybkości do 18 węzłów zasięg jest mniejszy o 500 Mm.
Głównym zadaniem okrętów typoszeregu Jianghu jest walka z nieprzyjacielskimi siłami nawodnymi. W tym celu pierwsza podstawowa wersja Jianghu I wyposażona została dwie potrójne wyrzutnie dla sześciu przeciwokrętowych rakiet SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush), które są kopią wczesnych radzieckich pocisków 4K-30 (SS-N-2 Styx). Rakiety te są w stanie zatopić jednostkę o małych, bądź średnich rozmiarach, jednak są bezużyteczne w przypadku prowadzenia przez wroga intensywnego zagłuszania elektronicznego. Wyrzutnie pocisków SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush) zamontowane zostały na śródokręciu przed i za bryłą komina. Kierowaniem pocisków przeciwokrętowych zajmuje się radar dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie), który umieszczony jest z przodu masztu głównego. Uzupełnieniem systemów zwalczania okrętów nawodnych są dwie armaty kalibru 100 mm., z których jedna umieszczona jest na dziobie, a druga na rufie. Artyleria ta nie posiada swojego radaru kierowania ogniem, a jej przeładowywanie odbywa się ręcznie. Armaty kalibru 100 mm. wykorzystywane są także do prowadzenia ostrzału instalacji brzegowych.
Zdecydowanie najsłabszym elementem uzbrojenia były systemy przeciwlotnicze. Jednostki typu Jianghu I wyposażono jedynie w zestawy artyleryjskie, które składały się z sześciu działek kalibru 37 mm. model 76. Działka te umieszczone były parami na dziobie i na rufie oraz na wysokości masztu głównego. Podobnie jak artyleria główna kalibru 100 mm., działka 37 mm. model 76 nie posiadały własnego radaru kierowania ogniem i były ładowane ręcznie. By wzmocnić systemy przeciwlotnicze, niektóre jednostki typu Jianghu I wyposażono w pociski PL-9C (CAA-2), w które uzbrojona była chińska armia. Wyposażenie wszystkich okrętów w te pociski było niemożliwe, gdyż posiadano bardzo małą ich liczbę. Prowadnice wyrzutni rakiet PL-9C (CAA-2) przymocowane zostały do boków działek kalibru 37 mm.. W ten sposób każde działko posiadało dodatkowo dwie rakiety, a łączna ich liczba na jednostce wyposażonej w te pociski wynosiła 12 sztuk.
Uzbrojenie zwalczania okrętów podwodnych stanowiły dwie wyrzutnie model 81 dla rakietowych bomb głębinowych, będące kopią radzieckich wyrzutni RBU-1200. System ten zamontowany został na pokładzie dziobowym przed armatą kalibru 100 mm.. Prócz tego typ Jianghu I wyposażono w bomby głębinowe zrzucane przez rufę z dwóch specjalnych torów, tak samo jak podczas drugiej wojny światowej. Dla tych samych bomb głębinowych zainstalowano dodatkowo dwie wyrzutniu model 62.
Wyposażenie elektroniczne, które zostało zamontowane na Typie 053H jest bardzo skromne. Na szczycie masztu głównego zamontowano główny radar Typ 354 (MX-902) (Eye Shield), który zajmował się prowadzeniem obserwacji przestrzeni powietrznej i nawodnej. Tuż przed nim znajdował się radar nawigacyjny. Na przedzie masztu głównego zainstalowany został radar dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie), który w zasadzie wykorzystywano jedynie do naprowadzania rakiet przeciwokrętowych SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush). Wykrywaniem okrętów podwodnych zajmował się hydrolokator kadłubowy Typ 5 (Echo). Jednostki typu Jianghu I wyposażone zostały w bardzo prymitywny system dowodzenia C2.
Uzupełnieniem systemów elektronicznych były urządzenia walki elektronicznej. Wszystkie jednostki typi Jianghu I wyposażono w odbiornik emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Typ 923-1 (Jug Pair). Dodatkowo na niektórych okrętach znalazły się dwie wyrzutnie pułapek termicznych Mk 137.
Okręty w wersji Jianghu II (Typ 053H1) są niemal identyczne do swojego pierwowzoru w postaci fregat w wersji Jianghu I (Typ 053H). W ramach modernizacji do Typu 053H1 zostały wymienione armaty kalibru 100 mm. na nowszy model 79. Wraz z pojawieniem się tych armat konieczne było zainstalowanie radaru kierowania ogniem Typ 343 (Wasp Head). Radar ten przejął również odpowiedzialność od radaru dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie) za kierowanie przeciwokrętowych rakiety SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush). Mimo opracowania głównego systemu artyleryjskiego kalibru 100 mm. kierowanego za pomocą radaru, podobnie jak na jednostkach w wersji Jianghu I ładowanie odbywało się ręcznie. Kolejną różnicą jest zredukowanie liczby działek kalibru 37 mm. model 76 z sześciu do czterech. Z jednostek typu Jianghu II usunięta została para działek, która na typie Jianghu I umieszczona jest na wysokości masztu głównego. Tym samym, na okrętach które wyposażono w przeciwlotnicze rakiety PL-9C, liczba tych pocisków zmalała z 12 sztuk do 8 sztuk. Drobną zmianę przeprowadzono w wyposażeniu zwalczania okrętów podwodnych. Zamiast dwóch zainstalowano cztery wyrzutnie model 62 dla bomb głębinowych. Ostatnią różnicą między chińskimi fregatami typu Jianghu I a Jianghu II jest na tych ostatnich zainstalowanie dodatkowego wyposażenia elektronicznego w postaci radaru dozoru powietrznego Typ 517A (Knife Rest). Dla anteny tego radaru miejsce znaleziono na dachu rufowej nadbudówki.
Dwie jednostki w wersji Jianghu II zostały sprzedane Egipskiej Marynarce Wojennej. Okręty te noszą nazwy "Najim al Zafir" oraz "Al Nasser" i zostały wcielone do służby odpowiednio we wrześniu 1984 roku i marcu 1985 roku. Egipskie okręty różnią się od swych chińskich odpowiedników. Przede wszystkim wzmocnione zostały systemy zwalczania nieprzyjacielskich celów powietrznych. Zamiast artylerii kalibru 100 mm. zamontowano działka przeciwlotnicze kalibru 57 mm., a liczbę działek 37 mm. model 76 zwiększono z czterech do sześciu. Dodatkowa para działek została zainstalowana na wysokości głównego masztu, w tym samym miejscu, w którym znajdują się działka na okrętach w wersji Jianghu I. Przeciwokrętowe rakiety SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush) na egipskich jednostkach zostały zastąpione nowszymi pociskami HY-2 (C-201) (CSS-N-2 Safflower). Ich kierowaniem zajmuje się radar dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie), gdyż okręty nie posiadają radaru Typ 343 (Wasp Head), który zainstalowany jest na chińskich fregatach typu Jianghu II. W porównaniu z typem Jianghu II na egipskich fregatach brakuje także radaru dozoru powietrznego Typ 517A (Knife Rest). Uzbrojeie zwalczania okrętów podwodnych zostało wzmocnione poprzez zwiększenie liczby wyrzutni rakietowych bomb głębinowych z dwóch chińskich model 81 do czterech rosyjskich RBU 1200. Jest całkiem możliwe, że oba egipskie okręty typu Jianghu II, "Najim al Zafir" i "Al Nasser", zostaną poddane modernizacji, podczas której usunięte będą rufowe systemy uzbrojenia, a w ich miejsce pojawi się hangar i pokład lotniczy dla jednego śmigłowca.
W posiadaniu jednej fregaty typu Jianghu II (Typ 053H1) jest również Marynarka Wojenna Bangladeszu. Okręt ten nosi nazwę "Osman", a jego wcielenie w szeregi floty odbyło się w listopadzie 1989 roku. W porównaniu z jednostkami egipskimi, na okręcie "Osman" w stosunku do chińskich fregat typu Jianghu II przeprowadzono podobne zmiany. Armaty kalibru 100 mm. model 79 zastąpione zostały armatami kalibru 100 mm., takimi samymi w jakie wyposażone są okręty typu Jianghu I. Tym samym nie zamontowano radaru kierowania ogniem Typ 343 (Wasp Head), a naprowadzaniem przeciwokrętowych rakiet HY-2 (C-201) (CSS-N-2 Safflower) zajmuje się radar dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie). Podobnie jak okręty egipskie, fregata "Osman" nie posiada radaru dozoru powietrznego Typ 517A (Knife Rest), a dwie wyrzutnie model 81 dla rakietowych bomb głębinowych zastąpione zostały czterema rosyjskimi wyrzutniami RBU 1200. Uzbrojenie przeciwlotnicze składa się z czterech działek kalibru 37 mm. model 76, a nie z sześciu tak jak na okrętach egipskich.
Podobnie jak okręty w wersji Jianghu II (Typ 053H1), jednostka typu Jianghu IV (Typ 053HT-H) opracowana została na bazie pierwszej wersji typoszeregu Jianghu. Projekt okrętu Typu 053HT-H zakładał rozszerzenie możliwości działania przeciwko nieprzyjacielskim okrętom podwodnym. W tym celu na rufie jednostki przewidziano miejsce na pokład lotniczy oraz hangar dla jednego śmigłowca Harbin Z9A. W celu umieszczenia zaplanowanych elementów należało usunąć rufowe zestawy uzbrojenia. W ten sposób zlikwidowana została rufowa armata kalibru 100 mm. i wcześniej znajdująca się za kominem wyrzutnia dla rakiet SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush). Rufowa para przeciwlotniczych działek kalibru 37 mm. model 76 przeniesiona została na śródokręcie na wysokość komina. Pokład lotniczy znalazł się nie na pokładzie głównym, lecz na drugim pokładzie, na którym zainstalowane były także działka kalibru 37 mm.. W ten sposób na rufie pod pokładem lotniczym na pokładzie głównym zainstalowano dwie wyrzutnie torpedowe. Pozostałe uzbrojenie zwalczania okrętów podwodnych pozostało takie samo jak na fregatach w wersji Jianghu I i składało się z dwóch wyrzutni model 81 dla rakietowych bomb głębinowych, dwóch wyrzutni model 62 dla bomb głębinowych i dwóch torów dla bomb głębinowych.
Mimo że główny nacisk w wersji Jianghu IV położono na możliwości walki z nieprzyjacielskimi okrętami podwodnymi, przez co eksperymentalnie zdecydowano się na zaokrętowanie jednego śmigłowca, to zasadniczej zmianie uległa artyleria główna. W przeciwieństwie do armaty rufowej, armata dziobowa nie uległa likwidacji. Zainstalowana została francuska armata Cruesot-Loire kalibru 100 mm. model T100C, która kierowana jest za pomocą systemu optronicznego znajdującego się na dachu przedniej nadbudówki. Bardzo ciekawy jest sposób, w jaki Chińczycy weszli w posiadanie francuskiej artylerii. Miało to miejsce na początku lat 80-tych XX wieku, gdy Chiny oficjalnie nie mogły kupować zachodniego sprzętu militarnego. Problem ten Chińczycy rozwiązali prawdopodobnie przy pomocy ze strony Pakistanu, za pośrednictwem którego zakupiono dwie armaty Cruesot-Loire 100 mm. model T100C. Jedna z nich znalazła się właśnie na fregacie w wersji Jianghu IV, natomiast drugą rozebrano na części w celu dokonania badań. Dzięki temu możliwe stało się opracowanie wiernej kopii, którą poddano modyfikacji stosując technologię "stealth". Nowo opracowaną artylerię pierwszy raz zamontowano na niszczycielach rakietowych typu Lujang.
Wyposażenie w systemy obserwacji przestrzeni powietrznej i nawodnej, radary kierowania ogniem, system dowodzenia oraz systemy walki elektronicznej są identyczne z tymi, jakie zainstalowane zostały na okrętach w wersji Jianghu I (Typ 053H).
W posiadaniu dwóch okrętów w wersji Jianghu IV jest Tajlandzka Marynarka Wojenna. Fregaty te noszą nazwy "Naresuan" oraz "Taksin" i zostały wcielone do służby odpowiednio w 1994 roku i 1995 roku. Jednostki te są zupełnie zmodernizowaną wersją pierwotnego typu Jianghu IV (Typ 053HT-H), które otrzymały oznaczenie Typ 25T. Tajlandzkie fregaty nalezą do typu Jianghu IV, jednak znane są również jako typ Naresuan. Daleko idące wprowadzone zmiany w stosunku do służącego w Chińskiej Marynarce Wojennej okrętu w wersji Jianghu IV spowodowały, że jednostki tajlandzkie znacznie częściej traktowane są jako osobny typ Naresuan, a nie typ Jianghu IV.
Fregaty w wersji Jianghu II (Typ 053H1), które powstały w oparciu o typ Jianghu I (Typ 053H), posłużyły jako podstawa do wprowadzenia nowych unowocześnień na kolejnych budowanych okrętach. W ten sposób powstały kolejne wersje Jianghu III (Typ 053H2) i Jianghu V (Typ 053H1G).
Projekt jednostek typu Jianghu III nie opierał się jak dotychczas na radzieckiej technologii z lat 50-tych i 60-tych XX wieku, a był oparty głównie na zachodnio-europejskiej i rodzimej myśli technicznej, co sprawiło iż Typ 053H2 jest najnowocześniejszą wersją fregat typoszeregu Jianghu. Zarówno w uzbrojeniu, jak i w elektronice zaszły znaczące zmiany. Nawet sam kadłub, który na wszystkich wersjach jednostek typoszeregu Jianghu jest raki sam, uległ lekkim modyfikacjom.
Stare rakietowe uzbrojenie zwalczania okrętów nawodnych w postaci pocisków SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush) zostało zastąpione przez nowe rakiety YJ-81 (C-801A) (CSS-N-4 Sardine), natomiast na ostatnim zbudowanym okręcie z serii Jianghu III "Zhoushan" wykorzystano pociski YJ-82 (C-802). Dwie potrójne wyrzutnie zamontowane na typie Jianghu II zostały zastąpione przez 4 podwójne, co automatycznie zwiększyło zapas przenoszonych rakiet przeciwokrętowych z 6 sztuk do 8 sztuk. Kierowaniem pocisków YJ-81 (C-801A) (CSS-N-4 Sardine) i YJ-82 (C-802) zajmował się ten sam radar Typ 343 (Wasp Head), który zainstalowany był na jednostkach w wersji Jianghu II. Jako uzupełnienie systemów zwalczania okrętów nawodnych wykorzystano dwie armaty kalibru 100 mm. model 79A. Artyleria ta zastąpiła armaty model 79, które znajdowały się na fregatach typu Jianghu II. Mimo zastosowania nowszego modelu armat kalibru 100 mm., to nie został wyeliminowany podstawowy minus, jakim była konieczność ręcznego, a nie automatycznego przeładowywania. Kierowaniem artylerii głównej zajmował się radar Typ 343 (Wasp Head), który naprowadzał także rakiety przeciwokrętowe. Armaty kalibru 100 mm. model 79A wykorzystywały także 2 chińskie systemy optorniczne.
Podobnie jak w przypadku wszystkich okrętów typoszeregu Jianghu, najsłabszym elementem uzbrojenia na wersji Jianghu III są systemy przeciwlotnicze. Jednak mimo tej słabości dokonał się pewien przełom w tym obszarze. Jednostki w wersji Jianghu II, które służyły jako pierwowzór dla typu Jianghu III, wyposażone były w 4 działka kalibru 37 mm. model 76. Były one ładowane ręcznie i nie posiadały radaru kierowania ogniem. Na fregatach w wersji Jianghu III zastosowano te same działka, jednak tym razem zastosowano radar kierowania ich ogniem Typ 341. Oprócz artylerii przeciwlotniczej nie zainstalowanego systemu rakietowego, nad którym prace w 1981 roku ciągle nie mogły dobiec końca.
Uzbrojenie zwalczania okrętów podwodnych w zasadzie pozostało takie samo, jak na fregatach typu Jianghu II. Jego głównym składnikiem były dwie wyrzutnie model 81 dla rakietowych bomb głębinowych, które umieszczono na dziobie przed armatą kalibru 100 mm.. Pozostałe uzbrojenie złożone było z bomb głębinowych, które wykorzystywały 2 tory do ich zrzucania oraz 4 wyrzutnie model 64, a nie jak w przypadku wersji Jianghu II model 62.
Jednostki w wersji Jianghu III (Typ 053H2) wykorzystują te same radary obserwacji przestrzeni nawodnej i powietrznej jak okręty w wersji Jianghu II. Są to radar dozoru powietrznego Typ 517H-1 (Knife Rest), radar dozoru nawodnego i powietrznego Typ 354 (MX-902) (Eye Shield) oraz radar dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie). Ponad to zainstalowane zostały 2 francuskie radary nawigacyjne Racal Decca, obecnie Thales RM-1290. Zasadniczej zmianie w stosunku do okrętów typu Jianghu II uległy systemy hydrolokacyjne. Stary hydrolokator kadłubowy Typ 5 (Echo) został zastąpiony całym kompleksem hydrolokacyjnym, złożonym z dwóch hydrolokatorów kadłubowych aktywnych model SJD-5 i model SJC-1B oraz hydrolokatora komunikacyjnego model SJX-4. Unowocześnieniu uległ także stary, prymitywny system dowodzenia C2, który został zastąpiony brytyjskim systemem CTC-1629, lub jego chińską kopią ZKJ-3A. System ten ma bardzo podstawowe urządzenia dowodzenia oraz kierowania ogniem i jak na obecne czasy jest przestarzały. Mimo to faktem jest to, że system ten jest znacznie lepszy starego systemu C2.Dużą nowością było zainstalowanie systemu komunikacji satelitarnej SATCOM. Jednostki typu Jianghu III były pierwszymi chińskimi okrętami, które były wyposażone w taki system. Prócz tego fregaty posiadają standartowy system komunikacji radiowej.
Uzupełnieniem systemów elektronicznych jednostek typu Jianghu III są systemy walki elektronicznej. Okręty wyposażono w standardowo instalowany na typoszeregu Jianghu odbiornik emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Typ 923-1 (Jug Pair). Do biernej obrony przed nadlatującymi pociskami przeciwokrętowymi wykorzystywane są dwie wyrzutnie pułapek termicznych Mk 36 Super RBOC (Rapid Blooming Offboard Chaff).
Tajlandzka Marynarka Wojenna, która zamówiła ogółem 6 okrętów typoszeregu Jianghu, jest w posiadaniu czterech okrętów w wersji Jianghu III (Typ 053H2). Pozostałe dwie jednostki nalezą do wersji Jianghu IV (Typ 25T) i znane są także jako typ Naresuan. Tajlandzkie fregaty typu Jianghu III zostały wybudowane przez stocznię Hudong w Szanghaju, należącą do koncernu CSSC, i wcielone do służby w latach 1991 - 1992. Pierwsze dwie jednostki otrzymały nazwy "Chao Phraya" i "Bangpakong", natomiast druga para okrętów nazwana została "Kraburi" oraz "Saiburi". Fregaty "Chao Phraya" i "Bangpakong" są niemal takie same jak ich chińskie odpowiedniki. W uzbrojeniu zmiany przeprowadzono w systemach zwalczania okrętów podwodnych. Dwie wyrzutnie model 81 dla rakietowych bomb głębinowych zastąpiono rosyjskimi odpowiednikami RBU 1200, zlikwidowano wyrzutnie model 64 dla bomb głębinowych i zredukowano liczbę torów dla bomb głębinowych z dwóch do jednego. Kolejną różnicą jest brak radaru dozoru powietrznego Typ 517H-1 (Knife Rest) i zastosowanie starego hydrolokatora kadłubowego Typ 5 (Echo), zamiast nowego kompleksu złożonego z hydrolokatorów SJD-5, SJC-1B i SJX-4. Takie same różnice w uzbrojeniu i systemach elektronicznych w stosunku do chińskiej wersji Jianghu III występują na drugiej parze tajlandzkich fregat "Kraburi" i "Saiburi". Jednak na tych jednostkach dokonano zasadniczej zmiany w postaci usunięcia rufowej armaty kalibru 100 mm. model 79A. Zwolnione w ten sposób miejsce wykorzystano pod pokład lotniczy dla jednego śmigłowca Agusta Bell AB 212. Mimo to nie zostało przewidziane miejsce na hangar, co w znaczący sposób utrudnia i ogranicza możliwości operowania śmigłowcem. Jednak nie zmienia to faktu, że możliwość przyjęcia na pokład śmigłowca w znaczący sposób rozszerza możliwości zwalczania okrętów podwodnych.
Ostatnią wersją typoszeregu Jianghu są fregaty typu Jianghu V (Typ 053H1G), których pierwowzorem była wersja Jianghu II (Typ 053H1). Zmiany przeprowadzone na tych jednostkach są prawie identyczne do modernizacji, jaką otrzymały okręty w wersji Jinaghu III (Typ 053H2).
Fregaty typu Jianghu V nie otrzymały przeciwokrętowych rakiet YJ-81 (C-801A) (CSS-N-4 Sardine), które znalazły się na typie Jianghu III, a jedynie ulepszoną wersję pocisków SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush), która nosi oznaczenie HY-2 (C-201) (CSS-N-2 Safflower). Tym samym jednostki te zachowały dwie stare potrójne wyrzutnie, a zapas przenoszonych pocisków wynosi 6 sztuk. Kierowaniem rakiet HY-2 (C-201) (CSS-N-2 Safflower) zajmuje się radar Typ 343 (Wasp Head), który odpowiada także za kierowania ogniem dwóch armat kalibru 100 mm. model 79A. Artyleria ta wykorzystuje także chińskie systemy optroniczne. Zmiany w uzbrojeniu w stosunku do typu Jianghu II polegały także na wymianie artylerii przeciwlotniczej. Cztery działka kalibru 37 mm. model 76 zastąpiono w pełni zautomatyzowanymi działkami model 76A, których kierowanie odbywało się za pomocą dwóch radarów Typ 347C (EFR-1) (Rice Lamp). Ostatnią różniącą rzeczą w ramach uzbrojenia na typie Jianghu V było zainstalowanie dwóch wyrzutni model 3200 dla rakietowych bomb głębinowych zamiast modelu 81, co zwiększyło liczbę przenoszonych pocisków z 30 sztuk do 36 sztuk.
Róznica w wyposażeniu elektronicznym w stosunku do typu Jianghu II polegają na zamienieniu radaru dozoru nawodnego i powietrznego Typ 354 (MX-902) (Eye Shield) na Typ 360 (SR-60), zupełnym zlikwidowaniu radaru dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie) oraz zainstalowaniu kompleksu hydrolokacyjnego złożonego z hydrolokatorów SJD-5, SJC-1B i SJX-4, zamiast hydrolokatora kadłubowego Typ 5 (Echo). Podobnie jak na typie Jianghu III, wymieniony został system dowodzenia C2, w miejsce którego pojawił się system brytyjski CTC-1629, lub jego chińska kopia ZKJ-3A. Zainstalowano także system komunikacji satelitarnej. Wyposażenie walki elektronicznej jest takie samo jak na wersji Jianghu III i składa się z odbiornika emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Typ 923-1 (Jug Pair) i dwóch wyrzutni pułapek termicznych Sippican Hycor Mk 36 Super RBOC.
Ogólnie obecnie jednostki typoszeregu Jianghu są okrętami przestarzałymi, nie spełniającymi podstawowych wymogów dla pełnomorskich fregat rakietowych. Można nawet powiedzieć, że już w momencie wcielania do służby pierwszych wersji tych jednostek od połowy lat 70-tych XX wieku, okręty były przestarzałe, a ich technologia opierała się na sowieckich rozwiązaniach z lat 50-tych i 60-tych XX wieku. Kiepskie, niemal żadne możliwości obrony przed nadlatującymi pociskami przeciwokrętowymi sprawiały, że jednostki typoszeregu Jianghu w zasadzie nadają się jedynie do prowadzenia przybrzeżnych patroli, w zasięgu lotnictwa bazującego na lądzie. Niemożność skutecznej obrony pogłębiał fakt, że jednostki praktycznie nie posiadały systemów walki o żywotność okrętu. Główne uzbrojenie przeciwokrętowe składało się ze starych rakiet SY-1 (CSS-N-1 Scrubbrush) i HY-2 (C-201) (CSS-N-2 Safflower), których rozwiązania opierały się na wczesnych radzieckich pociskach 4K-30 (SS-N-2 Styx). Rakiety te są bezużyteczne w momencie prowadzenia przez cel zagłuszania elektronicznego, co na współczesnym polu walki jest normą. Jedynie okręty w wersji Jianghu III (Typ 053H2) są w stanie w jakimś stopni zagrozić nieprzyjacielskiej flocie nawodnej, gdyż wyposażono je w nowoczesne rakiety YJ-81 (C-801A) (CSS-N-4 Sardine) lub YJ-82 (C-802). Wszystkie okręty typoszeregu Jianghu w wersjach Jianghu I (Typ 053H), Jianghu II (Typ 053H1), Jianghu III (Typ 053H2), Jianghu IV Typ 053HT-H) i Jianghu V (Typ 053H1G) wyposażone są w prymitywny system dowodzenia C2 lub przestarzały system CTC-1629 (ZKJ-3A), co jednak nie poprawia skuteczności tych fregat. Mimo małej przydatności bojowej jednostki typoszeregu Jianghu są najliczniej reprezentowanym typem w Chińskiej Marynarce Wojennej. Ukazują one ówczesny faktyczny stan zaawansowania technologicznego Chin i słabość floty, której nigdy nie poświęcano dużo uwagi.
|
