|
|
|
|
Typ Typ Vasco da Gama (FFG)
| opis | dane taktyczno-techniczne | rysunki | lista okrętów |
ostatnia aktualizacja: 10.04.2005 r.
|
|
OPIS:
|
|
W 1980 roku najwyższe dowództwo portugalskich sił zbrojnych ogłosiło, że dla potrzeb marynarki wojennej należy zakupić nowe fregaty. Po tym oświadczeniu portugalski rząd rozpoczął szacowanie kosztów, jakie należałoby przeznaczyć na nowe okręty dla floty. Ostatecznie prace te zakończyły się w 1985 roku, a ich skutkiem było zapalenie zielonego światła dla zamówienia trzech niemieckich fregat projektu Meko A-200. W terminologii portugalskiej okręty te znane są jako typ Vasco da Gama. Jednocześnie z wydaniem zgody na zakup nowych jednostek, portugalski rząd w pełni przekazał dowództwu floty odpowiedzialność za podpisanie kontraktów z głównym wykonawcą i podwykonawcami. Kontrakt na wybudowanie jednostek dla Portugalskiej Marynarki Wojennej podpisany został w lipcu 1986 roku. Wszystkie 3 zamówione okręty miały zostać wybudowane w stoczniach niemieckich. Stępkę pod pierwszą fregatę NRP Vasco da Gama (F 330) położono w lutym 1989 roku w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu, natomiast budowa kolejnych dwóch jednostek NRP Alvares Cabral (F 331) i NRP Corte Real (F 332) rozpoczęła się w stoczni Howaldswerke-Deutsche Werft w Kilonii odpowiednio w czerwcu i październiku 1989 roku. Wodowanie obu tych okrętów odbyło się w maju 1990 roku, natomiast NRP Vasco da Gama (F 330) spłyną ze stoczniowej pochylni w czerwcu 1989 roku. Wszystkie fregaty weszły do służby w Portugalskiej Marynarce Wojennej w 1991 roku.
Projekt portugalskich jednostek opiera się na niemieckiej modułowej koncepcji Meko w wersji A-200. Oznacza to że koszty budowy i utrzymania tych okrętów są niskie, co bardzo sprzyjało portugalskiemu budżetowi, który nie może sobie pozwolić na gigantyczne wydatki. Łącznie typ Vasco da Gama składa się z 30 modułów, z czego na kadłub o długości 115,9 metra i szerokości 14,2 metra przypadają 22 kontenery. Kadłub podzielony jest na 12 przedziałów wodoszczelnych i 3 pokłady.
System napędowy fregat typu Vasco da Gama zaprojektowany został w systemie CODAG. Do uzyskiwania prędkości maksymalnych wykorzystywane są dwie amerykańskie turbiny gazowe General Electric LM 2500 o łącznej mocy 53200 KM. Maksymalnie portugalskie okręty mogą płynąć z szybkością 32 węzłów. Kolejnym ogniwem systemu napędowego są 2 silniki diesla MTU 16V1163 TB83 o łącznej mocy 11780 KM. Wykorzystywane są one do pływania z prędkością ekonomiczną, jak również w przypadku konieczności poruszania się jak najciszej. Przy prędkości 18 węzłów typ Vasco da Gama ma zasięg pływania 4100 mm. Moc z turbin gazowych i silników diesla przekazywana jest na 2 wały, na końcu których znajdują się pięciopłatowe śruby. Spaliny odprowadzane są poprzez 2 kominy, które znajdują się na śródokręciu za drugim masztem radarowym. Cały system napędowy kontrolowany i monitorowany jest poprzez kamery video i system Nautos (Naval Automation System) dostarczony przez firmę Siemens.
Uzbrojenie portugalskich fregat jest bardzo wszechstronne. Przeciwko celom powietrznym wykorzystywane są rakiety firmy Raytheon/NATO model RIM-7M Sea Sparrow, które wystrzeliwane są z wyrzutni Raytheon Mk 29 Mod 1 GMLS (Guided Missile Launching System). Wyrzutnia ta umiejscowiona jest zaraz za dwoma kominami a przed hangarem dla śmigłowca. Zapas przenoszonych rakiet firmy Raytheon/NATO model RIM-7M Sea Sparrow wynosi 8 sztuk, a ich kierowaniem zajmują się 2 radary Thales Nederland STIR 180 (Separate Tracking and Illuminating Radar). W przyszłości planuje się, że wyrzutnia Raytheon Mk 29 Mod 1 GMLS zostanie zastąpiona przez wyrzutnię pionową VLS (Vertical Launching System). Obronę bezpośrednią przed nadlatującymi pociskami przeciwokrętowymi zapewnia działko kalibru 20 mm. firmy Raytheon/General Dynamics model Mk 15 Phalanx, które umieszczone jest na końcu hangaru na jego dachu.
Przeciwko okrętom nawodnym wykorzystywane są rakiety firmy Boeing model RGM-84 Harpoon, które wystrzeliwane są z dwóch poczwórnych wyrzutni Mk 141 umieszczonych za przednim masztem. Na dziobie zainstalowana jest francuska armata Creusot-Loire 100 mm. model 1968 CADAM. Jest to armata o mniejszym kalibru w porównaniu z innymi okrętami koncepcji Meko A-200 służącymi we flotach innych państw.
Uzbrojenia zwalczania okrętów podwodnych złożone jest z dwóch wyrzutni torped 324 mm. model Mk 32 Mod 5 dla torped firmy Honeywell Defense Systems (obecnie ATK - Alliant TechSystems) model Mk 46 Mod. 5. Wyrzutnie te umieszczone są po lewej i prawej burcie na głównym pokładzie na śródokręciu. Głównym systemem zwalczania okrętów podwodnych są stacjonujące na pokładzie 2 śmigłowce Westland Super Sea Lynx Mk 95.
Bierne środki obrony okrętu składają się z systemu przeciwdziałania elektronicznego Argo, obecnie Condor Systems APECS II (Advanced Programmable Electronic Countermeasures System). Na pokładzie zainstalowane są także dwie wyrzutnie pułapek termicznych Sippican Hycor Mk 36 Mod 2 Super RBOC (Rapid Blooming Offboard Chaff). Wykrywaniem emisji wrogich sygnałów radarowych i elektronicznych zajmuje się odbiornik Condor Systems (Argo) AR700. Do obrony przed nadpływającymi torpedami wykorzystywany jest holowany system celów pozornych Sensytech Inc. AN/SLQ-25A Nixie.
Wyposażenie elektroniczne jednostek typu Vasco da Gama składa się z trójwspółrzędnego radaru dozoru nawodnego i powietrznego Thales Nederland MW-08, który zainstalowany jest na szczycie przedniego masztu. Ponad to na szczycie masztu tylnego znajduje się kolejny radar dozoru nawodnego i powietrznego Thales Nederland DA-08. Do nawigacji wykorzystywany jest radar Kelvin Hughes Typ 1007. Wykrywaniem okrętów podwodnych zajmuje się hydrolokator kadłubowy aktywny General Dynamics - Canada AN/SQS-510(V). Na rufie pozostawione jest dodatkowe miejsce na zainstalowanie hydrolokatora holowanego. Ze wszystkich sensorów dane spływają do systemu dowodzenia Thales Nederland SEWACO, który wyposażony jest także w system dowodzenia taktycznego Thales Nederland STACOS. Komunikację satelitarną zapewnia cywilny system łączności satelitarnej Inmarsat B (International Maritime Satellite Organisation). Dwie anteny tego systemu zainstalowane są po lewej i prawej stronie tylnego masztu radarowego.
W 2011 roku minie 20 lat czynnej służby okrętów typu Vasco da Gama. Gdy to nastąpi rozpocznie się modernizacja jednostek, dzięki której w służbie fregaty będą mogły pozostać do 2030 roku. Modernizacja ta najprawdopodobniej między innymi obejmie instalację pionowych wyrzutni VLS dla przeciwlotniczych rakiet firmy Raytheon/NATO model RIM-7M Sea Sparrow i hydrolokatora holowanego.
Portugalskie okręty koncepcji Meko A-200 są nowoczesnymi jednostkami. Fregaty te pierwszy raz w historii pozwalają Portugalskiej Marynarce Wojennej na skuteczne przeciwdziałanie współczesnym bardzo zróżnicowanym zagrożeniom na morzu. Okręty typu Vasco da Gama są również pierwszymi jednostkami w portugalskiej flocie, które zostały wyposażone w rakietowe systemy przeciwlotnicze i przeciwokrętowe. Dzięki trzem fregatom typu Meko A-200 Portugalska Marynarka Wojenna mogła bez przeszkód wystawić jednostki do wspólnych morskich sił NATO (North Atlantic Treaty Organization) lub innych międzynarodowych sił w ramach innych organizacji. Służąc ściśle w składzie portugalskiej floty, jednostki przyczyniły się do znacznego wzrostu potencjału całej floty i umożliwiły dokładne oraz konkretne określenie zadań stojących przed marynarką wojenną, która weszła w posiadanie nowoczesnych i naprawdę przydatnych okrętów.
Ogólnie jednostki typu Vasco da Gama są bardzo udaną konstrukcją, podobnie jak cały typoszereg Meko A-200. Silne uzbrojenie składające się z rakiet przeciwlotniczych firmy Raytheon/NATO model RIM-7M Sea Sparrow i pocisków przeciwokrętowych firmy Boeing RGM-84 model Harpoon pozwala na skuteczne zwalczania współczesnych zagrożeń. Wyposażenie elektroniczne opiera się na skutecznych i sprawdzonych wcześniej rozwiązaniach co zapewnia dużą niezawodność i skuteczność w działaniu. Po przeprowadzeniu planowej modernizacji w połowie czasu służby, czyli po 20 latach od momentu wcielenia w szeregi floty w 1991 roku, jednostki typu Vasco da Gama będą pływać w składzie floty do około 2030 roku.
|
|
|
|