TYPY OKRĘTÓW
NAWODNYCH

Lotniskowce:

.:Centaur
.:Chakri Naruebet
.:Charles de Gaulle
.:Clemenceau
.:Enterprise
.:Giuseppe Garibaldi
.:Hermes
.:Invincible
.:John F. Kennedy
.:Kitty Hawk
.:Kuznetsov
.:Nimitz
.:Principe de Asturias
.:Sao Paulo
.:Viraat

Krążowniki:

.:Jeanne d'Arc
.:Kara
.:Kiev (Kijów)
.:Kirov
.:Slava
.:Ticonderoga
.:Vittorio Veneto

Niszczyciele:

.:Arleigh Burke
.:Atago
.:Audace
.:Cassard
.:Charles F. Adams
.:Delhi
.:Georges Leygues
.:Iroquois
.:Kashin
.:KDX-1
(Kwanggaeto-Daewang)
.:KDX-2
(Chungmugong Yi Sun-shin)
.:KDX-3
(Sejong-Daewang)
.:Keelung
.:Kidd
.:Kimon
.:Kongou
.:Lanzhou
.:Luda
.:Luhai
.:Luhu
.:Luigi Durand de la Penne
.:Lujang
.:Lutjens
.:Maraseti
.:Perth
.:Rajput
.:Sheffield
.:Sovremenny
.:Spruance
.:Suffren
.:Tourville
.:Tribal
.:Udaloy (Udałoj)

Fregaty:

.:Adelaide
.:Al Madinah
.:Al Riyadh
.:Almirante Brown
.:Álvaro de Bazán
.:Anzac
.:Aradu
.:Artigliere
.:Barbaros
.:Brahmaputra
.:Brandenburg
.:Bremen
.:Broadsword
.:Cheng Kung
.:De Zeven Provincien
.:Duke
.:Elli
.:Floreal
.:Fridtjof Nansen
.:Godavari
.:Halifax
.:Hydra
.:Jacob van Heemskerck
.:Jianghu
.:Jiangwei
.:Kang Ding
.:Karel Doorman
.:Kortenaer
.:Krivak
.:La Fayette
.:Lekiu
.:Lupo
.:Maestrale
.:Naresuan
.:Neustrashimy (Nieustraszimyj)
.:Niteroi
.:Oliver Hazard Perry
.:Sachsen
.:Santa María
.:Soldati
.:Talwar
.:Thetis
.:Tromp
.:Ulsan
.:Valour
.:Vasco da Gama
.:Venti
.:Wielingen
.:Yavuz

Korwety:

.:Niels Juel
.:Visby

Typ La Fayette (FFG)

| opis | dane taktyczno-techniczne | rysunki | lista okrętów |

ostatnia aktualizacja: 23.07.2004 r.

OPIS:

Okręty francuskie typu La Fayette:

Okręty tajwańskie typu Kang Ding:

Okręty Arabii Saudyjskiej
typu Al Riyadh:

        Początkowo planowano wybudować 10 fregat typu La Fayette określanych mianem Fregates Legeres (lekkie fregaty), jednak ostatecznie cały program ograniczono do sześciu jednostek, które od 1992 roku były oznaczane jako FLF (Fregates type La Fayette). Pierwsze 3 jednostki fregaty typu La Fayette zostały zamówione w lipcu 1988 roku, a 3 następne we wrześniu 1992 roku. Wykonanie tych okrętów zlecono stoczni marynarki wojennej DCN (Direction des Constructions Navales) Lorient, a budowa pierwszej fregaty ruszyła w grudniu 1990 roku. Otrzymała ona nazwę "La Fayette" i była konstruowana metodą zbliżoną do klasycznej. Począwszy do drugiej fregaty "Surcouf", której konstrukcja wystartowała w lipcu 1992 roku zastosowano szeroko pojętą modularyzację i standaryzację. Obniżyło to koszty konstrukcji i miało w przyszłości ułatwić wymianę systemów elektronicznych i uzbrojenia.
        Fregata składa się z około 80 modułów, z których największy waży około 300 ton. Każdy moduł przed zmontowaniem jest kompletnie wyposażone w elementy instalacji okrętowych, które także posiadają strukturę modułową.
        Sylwetka fregat typu La Fayette została opracowana w taki sposób, by do minimum ograniczyć wiązki radarowe odbijane przez strukturę okrętu. By osiągnąć ten cel projektanci wyeliminowali kąty proste w całej strukturze, ściany nadbudówek odchylono od pionu o około 10 stopni, a powierzchnię kadłuba o około 20 stopni. Takie duże odchylenia od pionu są właściwie niespotykane na innych typach okrętów, a dla porównania na brytyjskich fregatach typu Duke i amerykańskich niszczycielach typu Arleigh Burke odchylenie nadbudówek waha się w granicach 7 stopni. Burty są gładkie i nie posiadają bulajów, ani wyraźnie zaznaczonych otworów. Całość konstrukcji tworzy jednolitą bryłę z minimalną ilością wystających elementów. Przykładowo miejsca do spuszczania łodzi ratunkowych na śródokręciu zasłaniane są specjalnymi kurtynami, które redukują niejednolitość bryły.
        Nie zapomniano również o odpowiednim zredukowaniu promieniowania termicznego i wyciszeniu okrętu. Do tego celu na wylotach kominów zastosowano system chłodzenia spalin, a dla ograniczenia akustycznego zaprojektowano specjalne śruby.
        Francuskie fregaty typu La Fayette były pierwszymi na świecie okrętami, które w tak dużym stopniu wykorzystywały technologię "stealth" i były produkowane seryjnie. Przy budowie na dużą skalę wykorzystano materiały kompozytowe oraz tak zaprojektowano wnętrze jednostki, że całość jest bardzo wytrzymała i odporna na uszkodzenia. Najważniejsze sekcje okrętu zostały pokryte stalą Mars 190 o wysokiej elastyczności i grubości 10 mm. Dodatkowo utworzono również 2 korytarze boczne, tak zwane techniczne, w których poruszają się drużyny awaryjne i sanitariusze, oraz przebiegają kable i rurociągi okrętowe. Dla wzmocnienia odporności typu La Fayette na uderzenia rakiet przeciwokrętowych odseparowano przedziały siłowni wzmocnionymi grodziami i specjalnymi przedziałami pośredniczącymi. Jedna z wydzielonych części kadłuba pełni również funkcję schronu przeciwatomowego. Dla potwierdzenia dużej wytrzymałości całej konstrukcji we wrześniu 1995 roku typ La Fayette przeszedł próby podwodnych wybuchów ładunków TNT o wadze 100 kg w odległości 100 metrów od burty, a następnie z ładunkiem o wadze 250 kg w odległości zaledwie 50 metrów od burty. W pierwszym przypadku nie odnotowano żadnych uszkodzeń, natomiast druga eksplozja spowodowała pewne zniekształcenia systemów okrętowych nawet o 6 centymetrów, jednak po ich włączeniu wszystko pracowało bez zarzutów.
        Fregaty typu La Fayette zostały zaprojektowane tak, by bez problemów zamontować na nich dopiero tworzone systemy uzbrojenia i elektroniczne. Pozwala to tym jednostkom przechodzić swoistą ewolucję wraz z postępem techniki i w dużej mierze było to możliwe dzięki zastosowaniu modularyzacji. Dobrym przykładem przewidzenia możliwości zainstalowania nowych systemów był pozostawiony gładki pokład za dziobową armatą Giat Industries 100 mm. model Mle 68 CADAM. W tym miejscu ma być zainstalowana pionowa wyrzutnia Sylver VLS (Vertical Launching System) dla rakiet Eurosam Aster 15 SAAM (Surface Anti-Air Missile). Ten rakietowy system przeciwlotniczy został już wykorzystany na lotniskowcu typu Charles de Gaulle. Obecnie obronę przeciwlotniczą zapewniają 2 działka Giat Industries 20 mm. model 20F2 i system rakietowy Thales Crotale Naval, który od drugiego wybudowanego okrętu "Surcouf" zastąpiony został nowszą wersją CN 2. System ten zamontowany jest na dachu hangaru. W przypadku dozbrojenie typu La Fayette w rakiety Eurosam Aster 15 SAAM planowane jest zastąpienie wyrzutni Thales Crotale Naval artyleryjskim systemem obrony bezpośredniej.
        Bierną ochronę przed nadlatującymi pociskami przeciwokrętowymi zapewnia system przeciwdziałania elektronicznego Thales ARBB-33, odbiornik emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Thales ARBR-21 i dwie wyrzutnie pułapek termicznych CSEE AMBL-1B Dagaie Mk 2.
        Głównym systemem przeciwokrętowym są dwie wyrzutnie dla rakiet MBDA MM 40 Exocet Block 2. Wyrzutnie te umieszczone są na śródokręciu między dwoma masztami.
        Jednostki typu La Fayette nie posiadają własnego uzbrojenia zwalczania okrętów podwodnych. Planuje się jedynie, że w momencie instalowania wyrzutni Sylver VLS dla rakiet Eurosam Aster 15 SAAM zamontuje się dwie wyrzutnie torped 533 mm. model K 69. Jedynym środkiem do walki z okrętami podwodnymi jest śmigłowiec NH Industries NH-90. Do czasu jego wprowadzenia do służby na pokładzie stacjonowała maszyna Eurocopter AS 565 Panther lub Eurocopter SA-321G Super-Frelon. Lądowisko dla śmigłowca o wymiarach 30 metrów na 15 metrów znajduje się na rufie, a brama do hangaru jest po prawej stronie nadbudówki. Pokład lotniczy wyposażony jest w system wspomagania lądowań DCN Samahe. Dodatkowo stabilność przy lądowaniu zapewniają dwie daleko wysunięte płetwy stabilizacyjne.
        Obecnie typ La Fayette nie posiada sonarów, ale w przyszłości planuje się zamontować hydrolokator holowany pasywny, jak również holowany celów pozornych Euroslat SLAT (Systeme de Lutte Anti-Torpilles) dla torped.
        Podstawowym systemem obserwacji przestrzeni powietrznej i nawodnej jest radar Thompson-CSF, obecnie Thales DRBV-15C Sea Tiger Mk 2. Radar ten ma zostać wzmocniony przez dodanie trójwspółrzędnego radaru dozoru powietrznego Thales DRBJ-11B Arabel, który wykorzystywany jest przez rakiety przeciwlotnicze Eurosam Aster 15 SAAM. Typ La Fayette wykorzystuje również 2 radary nawigacyjne Thales (Racal Decca) 1229. Jeden z nich zamontowany jest nad mostkiem kapitańskim, natomiast drugi na rufie na lewej burcie i pomaga w naprowadzaniu śmigłowców. Kierowanie uzbrojeniem zostało powierzone radarowi Thales Castor 2J. Dane ze wszystkich czujników spływają do systemu dowodzenia Senit 7 (Systeme de Traitement des Informations Tactiques). System ten wykorzystuje także system poszukiwania i śledzenia celów w podczerwieni Sagem DIBV-10 (Vampir). Dla wspomagania dowodzenia zainstalowano system SEAO (Systeme Embarque d'Aide aux Operations), który może współpracować z centrami operacyjnymi na lądzie. Łączność satelitarną zapewnia system Syracuse 2 (Systeme de Radio-Communication Utilisant un Satellite). System ten wykorzystywał satelity Telecom 2A, 2B, 2C i 2D. Dodatkowo wykorzystywany jest cywilny system łączności satelitarnej Inmarsat (International Maritime Satellite Organisation).
        Duża wszechstronność fregat typu La Fayette sprawiła, że okręty stały się przebojem eksportowym, rozpoczynając konkurencję z niemieckimi jednostkami projektu MEKO. Szybko okazało się, że francuska konstrukcja jest bardzo łatwo adoptowalna dla potrzeb poszczególnych klientów.
        W ramach programu modernizacji floty Kuang Hua II (Wielkie Chiny), w 1992 roku Tajwańska Marynarka Wojenna złożyła zamówienie na 6 okrętów typu La Fayette w wersji zwalczania okrętów podwodnych. Kontrakt opiewał na sumę 2,8 miliarda dolarów, a wykonawcą jednostek była stocznia DCN Lorient. Budwa pierwszej jednostki rozpoczęła się w sierpniu 1993 roku. Fregata ta otrzymała nazwę "Kang Ding" i stąd wzięło się określenie całego typoszeregu konstruowanego dla Tajwanu jako typ Kang Ding. Pierwszy okręt przypłynął do bazy marynarki wojennej w Tsoying w maju 1996 roku.
        Jednostki typu Kang Ding różnią się od wersji francuskiej troche inną sylwetką oraz innymi systemami elektronicznymi i uzbrojenia. Zamiast przeciwokrętowych pocisków MBDA MM 40 Exocet Block 2 tajwańskie fregaty wykorzystują rakiety rodzimej produkcji Hsiung Feng II. Dziobowa armata Giat Industries 100 mm. model Mle 68 CADAM została zastąpiona włostką armatą OTO Melara 76 mm. model Mk 75. W miejscu gdzie w przyszłości typ La Fayette otzryma wyrzutnię Sylver VLS dla rakiet Eurosam Aster 15 SAAM znajduje się wyrzutnia dla rakiet Lockheed Martin Sea Chaparral. Wyrzutnia ta nie posiada możliwości PDMS (Point Defence Missile System), co bardzo kontrastuje z nowoczesną sylwetką jednostek typu Kang Ding. Tajwańska Marynarka Wojenna planuje zastąpić wyrzutnię dla rakiet Lockheed Martin Sea Chaparral wyrzutnią Martin Marietta Mk 41 VLS dla rakiet firmy Raytheon model RIM-66 Standard MR (SM-1MR). Na rufie po obu stronach hangaru zainstalowano 2 działka Bofors 40 mm. Do obrony bezpośredniej tajwańskie jednostki wykorzystują działko kalibru 20 mm. firmy Raytheon/General Dynamics model Mk 15 Phalanx, które umieszczone jest nad hangarem.
        Bierne środki obrony przeciwlotniczej są niemal identyczne jak na francuskim typie La Fayette. Jedyna różnicą jest zastąpienie odbiornika emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Thales ARBR-21 odbiornikiem Thales ARBR-17B.
        Zwalczaniem okrętów podwodnych zajmuje się śmigłowiec Sikorsky S-70C(M)1. Własne uzbrojenie zwalczania okrętów podwodnych typu Kang Ding składa się z dwóch wyrzutnie torped 324 mm. model Mk 32 dla torped ATK (Alliant Techsystems) Mk 36 Mod 5. Wykrywaniem nieprzyjacielskich okrętów podwodnych zajmuje się hydrolokator kadłubowy aktywny Thales Underwater Systems Spherion B i holowany pasywny Thales Underwater Systems ATAS(V)2 (Active Towed Array Sonar).
        Systemy obserwacji przestrzeni powietrznej i nawodnej są inne niż ja okrętach francuskich. Zaraz za mostkiem kapitańskim zainstalowany jest radar dozoru nawodnego i powietrznego Thales DRBV-26D Jupiter. Na głównym maszcie jest radar dozoru nawodnego Thales Triton G. Pod nim znajduje się radar Thales Castor 2C kierowania rakiet Lockheed Martin Sea Chaparra i armaty OTO Melara 76 mm. model Mk 75. Drugi taki radar zainstalowany jest przed anteną Thales DRBV-26D Jupiter. Armata 76 mm. wykorzystuje także system optroniczny CSEE Najir Mk 2. Nawigacją zajmują się 2 radary Thales 20V90. Dane ze wszystkich czujników spływają do systemu dowodzenia Thales Tacticos CMS (Combat Management System).
        Arabia Saudyjska złożyła zamówienie na jednostki typu La Fayette w wersji przeciwlotniczej. Wersja ta znana jest jako F 3000S. Kontrakt oznaczony jako SAWARI II między Francja a Arabią Saudyjską na pierwsze dwie jednostki został podpisany w 1994 roku, natomiast na trzeci okręt w 1997 roku. Tak samo jak w przypadku wszystkich okrętów typu La Fayette, fregaty dla Marynarki Wojennej Arabii Saudyjskiej wybudowała stocznia DCN Lorient.
        Saudyjskie fregaty są o około 25% większe od wersji francuskiej i tajwańskiej. Podobnie jak typ Kang Ding różni się od typu La Fayette. Podstawowe uzbrojenie przeciwlotnicze stanowi wyrzutnia Sylver VLS dla rakiet Eurosam Aster 15 SAAM. Bierne systemy obrony przeciwlotniczej składają się z systemu przeciwdziałania elektronicznego Thales Salamandre B2, odbiornika emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Thales ARBR-17B i dwóch wyrzutni pułapek termicznych CSEE AMBL-1B Dagaie.
        Przeciwko okrętom nawodnym wykorzystywane są pociski Aerospatiale, obecnie MBDA MM 40 Exocet Block 2. Prócz tego do walki z siłami nawodnymi można wykorzystać armatę OTO Melara 76 mm. model Super Rapid.
        Zwalczaniem okrętów podwodnych zajmuje się śmigłowiec Eurocopter AS 565 Panther lub Eurocopter SA-321G Super-Frelon lub NH Industries NH-90. pokładowym systemem zwalczania okrętów podwodnych są dwie wyrzutnie torped 533 mm. dla torped ECAN F17P. Wykrywaniem okrętów podwodnych zajmuje się hydrolokator o zmiennej głębokości zanurzania pasywno-aktywny Thales Underwater Systems CAPTAS 20 (Combined Active Passive Towed Array Sonar).
        Obserwacją przestrzeni powietrznej i nawodnej zajmuje się radar Thales DRBV-26D Jupiter, który zainstalowany jest na przednim maszcie. Za głównym masztem znajduje się kolejny maszt, na którym umiejscowiona została antena trójwspółrzędnego radaru dozoru powietrznego Thales DRBJ-11B Arabel. Przesyła on informacje o celach do rakiet Eurosam Aster 15 SAAM. Nawigacją zajmują się 2 radary Thales 1229. Kierowaniem ogniem zajmuje się radar Thales Castor 2J. Dane ze wszystkich czujników spływają do systemu dowodzenia Senit 7 (Systeme de Traitement des Informations Tactiques), który na saudyjskich fregatach wyposażony został także w elementy systemu Senit 8.
        Wszystkie 3 wersje typu La Fayette maja ten sam napęd w systemie CODAD w postaci czterech silników diesla SEMT-Pielstick 12PA 6V280 STC o mocy 21000 KM. Napęd ten daje maksymalną prędkość rzędu 25 węzłów. Maksymalny zasięg wynosi 9000 Mm przy szybkości 12 węzłów. Francuscy konstruktorzy nie wykluczają zastosowania na typie La Fayette napędu w systemie CODAG z turbinami gazowymi Rolls-Royce Olympus TM3B o mocy 50000 KM, które sprawdziły się na niszczycielach typu Georges Leygues.
        Fregaty typu La Fayette są bardzo udaną i wszechstronną konstrukcją. Wersja przeciwlotnicza tych jednostek może z powodzeniem konkurować z takimi okrętami jak amerykańskie niszczyciele typu Arleigh Burke. Są one od nich mniejsze, a co za tym idzie tańsze i ekonomiczniejsze. Jednocześnie fregaty te niewiele ustępują pod względem uzbrojenia. Ogromna kampania reklamowa francuskich jednostek sprawiła, że okręty cieszą się dużym powodzeniem. W 1995 roku, gdy "La Fayette" pojawił się na jednych z największych targów uzbrojenia na świecie IDEX 95 w Abu Dhabi, nadano nowej fregacie miano "gwiazdy".

TYPY OKRĘTÓW
PODWODNYCH

Myśliwskie
okręty podwodne:

.:Agosta
.:Amethyste
.:Galerna
.:Han
.:Los Angeles
.:Ming
.:Romeo
.:Rubis
.:Seawolf
.:Song
.:Swiftsure
.:Trafalgar
.:Upholder
.:Victoria
.:Walrus
.:Zeeleeuw

Balistyczne
okręty podwodne:

.:Benjamin Franklin
.:Delta
.:Ethan Allen
.:George Washington
.:Hotel
.:Jin
.:L'Inflexible
.:Lafayette
.:Le Redoutable
.:Le Triomphant
.:Ohio
.:Resolution
.:Typhoon (Tajfun)
.:Vanguard
.:Xia
.:Yankee (Jankes)


UZBROJENIE

Rakiety balistyczne
typu SLBM:

.:JL (Ju Lang)
.:Polaris
.:Poseidon
.:Seria M
.:SS-N-4 Sark
.:SS-N-5 Sark
.:SS-N-6 Serb
.:SS-N-8 Sawfly
.:SS-N-17 Snipe
.:SS-N-18 Stingray
.:SS-N-20 Sturgeon
.:SS-N-23 Skiff
.:Trident

Rakiety
przeciwokrętowe:

.:Hsiung Feng
.:Naval Strike Missile
.:SSM-1B
.:SSM-700K Hae Sung
.:xGM-84 Harpoon

Pociski manewrujące:

.:Hyunmoo III
.:xGM-109 Tomahawk

Rakietotorpedy:

.:ASROC
.:Hong Sahng-uh
.:SUBROC

Torpedy:

.:Mk 44
.:Mk 46
.:Mk 50 Barracuda
.:Mk 54 MAKO
.:MU 90 Impact
.:Stingray

Rakiety
przeciwlotnicze:

.:Evolved Sea Sparrow
.:Rolling Airframe Missile
.:Sea Sparrow
.:Standard Missile

Zestawy obrony
bezpośredniej CIWS:

.:Meroka
.:Mk 15 Phalanx
.:SGE-30 Goalkeeper

Amunicja:

.:BTERM
.:EX-171 (Mk 171)
.:Vulcano


RÓŻNE ARTYKUŁY

.:Forty-one for freedom
.:Koncepcja MEKO
.:Projekt 621
(typ Gawron)
.:Radary serii
BridgeMaster E
.:SSBN-X
.:US Navy SLBM
.:Wypadki i awarie SSBN


INNE

.:Strona główna
.:Linki

Współczesne okręty wojenne
Copyright © Mateusz Ossowski